معلمی

امسال سال معلمی ه.
از پاییز پارسال تا حالا توی چند تا مدرسه درگیر کار معملی و حواشی‌ش شدم.
علاقه‌ای که شاید به خاطر لایق نبودنش تبدیل شده به اولویت دومم ولی بسیار، بسیار دوست می‌دارمش.


پ.ن: دوست دارم اینجا بیشتر باشم و بیشتر بنویسم. هر بار اما نمیشه. این وبلاگ برام حس خوبی رو به همراه داره. و البته شاید تنها جایی‌ه که مرگ رو بهتر از هر فضای دیگه‌ای توش می‌چشم. دوستان اندک وبلاگی که احتمالا دیگه توی فضای وبلاگ نیستن. دوستانی که هنوز وقتی نظرات گذشته‌شون رو می‌بینم، بدون اینکه تصویری ازشون دیده باشم، حس نوستالژیک دوست‌داشتنی‌ای رو برام زنده می‌کنند.